အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် G-7 အတွက် ဘာကြောင့်အရေးပါနေသလဲ

 

နိဒါန်း

အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးသည် အာရှဒေသအတွင်း ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအကောင်းဆုံး နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖြစ်လာပြီး G-7 နှင့် ဥရောပနိုင်ငံများသည် အကျိုးစီးပွားများ အတွက် ကိုင်းကျွန်းမှီ၊ ကျွန်းကိုင်းမှီ အခြေအနေတွင်ရှိနေပါသည်။ နိုင်ငံအားလုံးနှင့် အပြုသဘောဆောင်သည့် သဘောတူညီမှု၊ ထောက်ခံမှုများရရှိရန် G-7 သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံ အတွက် အရေးပါလျက်ရှိပြီး G-7 အနေဖြင့်လည်း အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် အရေးပါလျက် ရှိသည့်အချက်များအား သုံးသပ်ဖော်ပြပေးသွားပါမည်။

ဖော်ပြချက်

အိန္ဒိယနိုင်ငံဝန်ကြီးချုပ် နရန်ဒရာမိုဒီ(Narendra Modi)သည် (၄၉) ကြိမ်မြောက် G-7 ထိပ်သီးအစည်းအဝေးကို တက်ရောက်ရန်အတွက် မေလ ၁၉ ရက်မှ မေလ ၂၁ ရက်နေ့အထိ ဂျပန်နိုင်ငံ၊ ဟီရိုရှိးမားမြို့သို့ သွားရောက်မည်ဖြစ်ပါသည်။ G-20 နှင့် ရှန်ဟိုင်းပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေးအဖွဲ့အစည်း(Shanghai Cooperation Organization-SCO) တို့၏ အလှည့်ကျဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ထမ်းဆောင်နေသည့် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် သံတမန်ရေး ကိစ္စရပ်များဖြင့် မအားလပ်သည့်ကြားက အဆိုပါထိပ်သီးဆွေးနွေးပွဲသို့ သွားရောက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ G-7 ထိပ်သီးဆွေးနွေးပွဲသည် အိန္ဒိယနိုင်ငံအတွက် နိုင်ငံအများအပြားနှင့် သဘောတူညီမှုများရရှိနိုင်မည့် အခွင့်အရေးတစ်ခုဖြစ်ပြီး G-7 အတွက်လည်း အိန္ဒိယ နိုင်ငံသည် အရေးပါလျက်ရှိနေသည်ကို ဖော်ပြထားပါသည်။
ပထမအချက်မှာ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ GDP သည် အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၂.၆၆ ထရီလီယံရှိပြီး G-7 အဖွဲ့ဝင် ပြင်သစ်၊ အီတလီနှင့် ကနေဒါနိုင်ငံတို့ထက် ပိုမိုများပြားလျက် ရှိနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာငွေကြေးရန်ပုံငွေ(International Monetary Fund-IMF) အရ အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအမြန်ဆုံးတွင် ရှိနေပြီး ၂၀၂၃-၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် ၅.၉ ရာခိုင်နှုန်းအထိ မြှင့်တင်နိုင်ရန် မျှော်လင့်ထားရှိပါသည်။ ကမ္ဘာ့ဘဏ်၏ ပြောကြားချက်အရ အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးမှုအတိုးတက်ဆုံး နိုင်ငံ ၇ နိုင်ငံတွင် ပါဝင်လျက်ရှိပြီး ၎င်း၏စီးပွားရေးသည် အနောက်နိုင်ငံများနှင့် ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပါသည်။ အာရှ-ပစိဖိတ်ဆိုင်ရာ IMF ဌာန၏ လက်ထောက်ညွှန်ကြားရေးမှူး အန်နီမရီဂလုဝုဖ် (Anne-Marie Gulde-Wolf)က အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ကမ္ဘာ့ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး အတွက်အရေးပါသည့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ဈေးကွက် အလားအလာရှိမှု၊ ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းဈေးသက်သာမှု၊ စီးပွားရေးပြောင်းလဲမှုများနှင့် စက်မှု လုပ်ငန်းများအတွက် ကောင်းမွန်သည့်အခြေအနေတွင် ရှိနေခြင်းတို့ကြောင့် ရင်းနှီး မြှုပ်နှံမှုများ လုပ်ဆောင်နိုင်ကြောင်း ဖော်ပြထားပါသည်။

ဒုတိယအချက်အနေဖြင့် အမေရိကန်၊ ဂျပန်နိုင်ငံတို့နှင့်အတူ ဥရောပနိုင်ငံ များသည် အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသနှင့် ဆက်ဆံမှုများ လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိကြပြီး ဗြိတိန်၊ အီတလီ၊ ပြင်သစ်နှင့် ဂျာမနီနိုင်ငံတို့သည် အင်ဒို-ပစိဖိတ် မဟာဗျူဟာများ ချမှတ်နိုင်ရေး ကြိုးပမ်းလျက်ရှိကြပါသည်။ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့် စီးပွားရေး ဗဟိုချက်သည် အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသသို့ ပြောင်းလဲသွားပြီဖြစ်ရာ ဥရောပနိုင်ငံများအနေဖြင့် စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်းများအတွက် ဒေသတွင်းနိုင်ငံများ၏ ကမ်းလှမ်းမှုများ လိုအပ်လျက်ရှိပါသည်။ သို့သော် အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသအတွင်း တရုတ်နိုင်ငံ၏ မဟာဗျူဟာနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ တစ်ဖက်သတ်ချဲ့ထွင်မှုများရှိနေခြင်းကြောင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် တရုတ်နိုင်ငံကို ထိန်းချုပ်နိုင်ရန်အတွက် အနောက်အုပ်စုဝင်နိုင်ငံများ၏ အဓိကမဟာဗျူဟာမြောက် အရေးပါသည့် မိတ်ဖက်နိုင်ငံဖြစ်လာခဲ့သည်ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။

တတိယအချက်အနေဖြင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ဥရောပနိုင်ငံများ၏ စွမ်းအင် ပြဿနာရပ်များအတွက် ဖြေရှင်းချက်တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ ရုရှား-ယူကရိန်း ပဋိပက္ခ မဖြစ်ပွားမီ ဥရောပနိုင်ငံများသည် ရေနံနှင့်သဘာဝဓာတ်ငွေ့များမှ ၄၀ ရာခိုင်နှုန်းကို ရုရှားနိုင်ငံမှ ဝယ်ယူတင်သွင်းခဲ့ကြသော်လည်း ပဋိပက္ခများကြောင့် ရုရှားနိုင်ငံမှ ဝယ်ယူမှုကို ရပ်တန့်ခဲ့ကြပါသည်။ တစ်ဖက်တွင် ရုရှားနိုင်ငံသည် ၎င်း၏ ရေနံကို အိန္ဒိယနိုင်ငံသို့ လျှော့ဈေးဖြင့် ရောင်းချလျက်ရှိပြီး အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် အနောက်နိုင်ငံ များ၏ ရေနံဝယ်ယူမှုအတွက် အနောက်တံခါးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ရုရှားနိုင်ငံမှ ရေနံစိမ်းများကိုဝယ်ယူ၍ နိုင်ငံအတွင်း ပြန်လည်ချက်လုပ်ကာ ဥရောပ နိုင်ငံများသို့ တင်ပို့ရောင်းချလျက်ရှိသည်ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။

စတုတ္ထအချက်အနေဖြင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ရုရှားနှင့် အနောက်အုပ်စုနိုင်ငံများ အကြား ဘက်ညီသည့် မိတ်ဖက်ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို တည်ထောင်နိုင်သည့် နိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံဖြစ်လာပါသည်။ ရုရှား-ယူကရိန်းပဋိပက္ခများကြောင့် အနောက်အုပ်စုနိုင်ငံအများစု၏ စီးပွားရေးနှင့် ထောက်ပံ့ရေးကွင်းဆက်များကို ထိခိုက်ခဲ့ကြောင်းနှင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ရုရှားနှင့် အနောက်အုပ်စုနိုင်ငံများအတွက် တိုက်ရိုက်သော်လည်းကောင်း၊ သွယ်ဝိုက်၍ လည်းကောင်း ကြားနေဖျန်ဖြေလျက်ရှိနေပါသည်။ G-7 မှ G-8 အဖြစ်သို့ ချဲ့ထွင်ခြင်းရှိ/မရှိနှင့် ပတ်သက်၍ အိန္ဒိယနိုင်ငံကို ထည့်သွင်းရန် လိုအပ်ကြောင်းနှင့် G-7 နှင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံတို့ အကြား သဘောတူညီမှုရရှိခြင်းသည် G-7 အဖွဲ့ ရင်ဆိုင်နေရသည့် စိန်ခေါ်မှုများကို ဖြေရှင်းနိုင်မည့် နည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်လာသည်ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။

တွေ့ရှိသုံးသပ်ချက်

အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် G-7 အဖွဲ့တို့အကြား ကိုင်းကျွန်းမှီ၊ ကျွန်းကိုင်းမှီ အနေအထားတွင်ရောက်ရှိလာနေကြောင်း တွေ့ရှိရပါသည်။ ထို့ပြင် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ဂျပန်နိုင်ငံနှင့် လွတ်လပ်ပွင့်လင်းသည့် အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသ အခင်းအကျင်း (FOIP)ကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းနေချိန်တွင် ဂျပန်နိုင်ငံက ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ဆောင်ရွက်နေသော G-7 အစည်းအဝေးသို့ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ဝန်ကြီးချုပ်အား ဖိတ်ကြား တက်ရောက်စေခြင်းမှာ နှစ်နိုင်ငံအကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုအား တိုးမြှင့်ဆောင်ရွက်ခြင်း နှင့်အတူ ၎င်းတို့ကျင့်သုံးလျက်ရှိသော ဒီမိုကရေစီဟန်ချက်ညီရေးအတွက် အဓိက အခန်းကဏ္ဍတွင် ပါဝင်လာကြောင်းတွေ့ရှိရပါသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် အမေရိကနှင့် ဥရောပမဟုတ်သည့် အင်အားတောင့်တင်းသည့် အာရှနှစ်နိုင်ငံအကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုများ ပြုလုပ်ရန်၊ တရုတ်နိုင်ငံအား ထိန်းညှိရန် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လာမှု နည်းလမ်းတစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်နိုင်ပါသည်။

ထို့ကြောင့် G-7 အစည်းအဝေးကို နိုင်ငံတကာနှင့် သဘောတူညီချက်များရယူ၍ ၎င်းတို့အခင်းအကျင်းအား အောင်မြင်စွာ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းနိုင်ဖွယ်ရှိသည်ဟု သုံးသပ်ရပါသည်။
အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် မူဝါဒများအတိုင်း ၎င်း၏အကျိုးစီးပွားအတွက် အခွင့်အရေး ပေးနိုင်မည့် နိုင်ငံများအားလုံးနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိပြီး ကမ္ဘာ့အလယ်တွင် တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအရှိန်ကို ရရှိရန် ဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။ အင်ဒို-ပစိဖိတ်အတွင်း ပြောင်းလဲလာသည့် မဟာဗျူဟာများတွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏အခန်းကဏ္ဍသည် အရေးပါလျက် ရှိပြီး လက်ရှိတွင် ဥရောပနိုင်ငံများကလည်း ဒေသတွင်းခြေဆန့်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းလာချိန် ဖြစ်ပါသည်။ အင်ဒို-ပစိဖိတ်ဒေသတွင်း လုံခြုံရေးကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန်အတွက် အမေရိကန်၊ ဩစတြေးလျ၊ ဂျပန်နှင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံတို့ပါဝင်သည့် Quad ခေါ် ၄ နိုင်ငံ လုံခြုံရေးဆွေးနွေးမှု အဖွဲ့သည် ဒေသတွင်းစစ်ရေးကဏ္ဍများ၌ နိုင်ငံစုံပူးပေါင်းမှုများ တိုးချဲ့လာနိုင်ကြောင်းနှင့် တရုတ်နှင့် ရုရှားနိုင်ငံတို့အနေဖြင့် ၎င်းတို့အကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်းကို မြှင့်တင်၍ တုံ့ပြန်လာနိုင်ဖွယ် ရှိကြောင်း သုံးသပ်ဖော်ပြလိုက်ရပါသည်။

Myanmar Aspect
26052523